Jedną z najchętniej czytanych książek, które występują w kanonie jest “Dżuma” Camusa. To historia o szerzącej się chorobie, jaka wybuchła w Oranie. Albert Camus prezentuje reakcje orańczyków na to zdarzenie. Dżuma może oznaczać wszelkie zło.
Pierwszoplanowi bohaterowie powieści w odmienny sposób ustosunkowują się do niecodziennego zdarzenia. Jedni po pierwszych symptomach zaczynają walkę z epidemię i nie rezygnują aż do zakończenia. Pomagają orańczykom, aranżują od początku bytowanie w miejscowości.
Najtrudniejsze wyzwanie stoi przed lekarzami, którzy, nawet jeśli nie dadzą rady zwalczyć dżumy, są zobowiązani przynieść ulgę potrzebującym w przeszywającym bólu. Niestetysą też tacy, którzy uważają eksplozję zarazy za łatwą szansę do zrobienia działalności i powiększenia prywatnych zarobków.
Dżuma to lektura – parabola. Pokazuje jakie podejścia wciąż na nowo obieramy w obliczu wszechobecnego zła. Stawia też pytanie o istnienie cierpienia i dopuszczalne drogi przeciwstawienia się mu. Chociaż od opublikowania książki minęło wiele dekad, opisywana problematyka nieprzerwanie jest aktualna i ciągle skłania do myślenia odbiorców. Sugeruje, że bakteria zarazy nigdy nie ginie, a spór dobra ze złem rozgrywa się nieustannie. To po której stronie się opowiemy jest zależne wyłącznie od nas.