Nauczyciel języka polskiego na początku roku szkolnego w klasie maturalnej powinien przedstawić licealistom listę (prezentacje maturalne). Z listy zaproponowanych tematów maturzysta decyduje się na jeden i określa strategię jego wykonania, który przekazuje do akceptacji nauczycielowi języka polskiego. Jeżeli w spisie nie ma tytułu odpowiadającego uczniowi klasy maturalnej, zachodzi ewentualność wymyślenia własnego tematu zanim zostanie zaprezentowana szkolna lista tematów. Wówczas praca powinna mieć związek z literaturą.
Wybierając temat uczeń powinien się kierować nie wyłącznie jakością nabytej wiedzy z polskiego, ale głównie osobistymi predyspozycjami. Trzeba mieć na uwadze, że prezentacje maturalne nie kontrolują jedynie informacji z literatury, ale dają możliwość zaprezentować zdolność dorosłego argumentowania.
Większość tematów ma charakter ogólnikowy i zostawia swobodę w realizacji. Kluczowe jest by prezentacja maturalna pozostawała zgodna z posiadaną wiedzą nie tyko z zakresu literaturoznawstwa (np. uczeń fascynująca się historią XX wieku powinien wybrać pracę opartą na lekturach z tego przedziału czasu, ktoś o zdolnościach plastycznych powinien wybrać temat odnoszący się do malarstwa, zaś miłośnicy sportu powinni napisać o języku komentarzy sportowych). Przy precyzowaniu tematu pracy maturalnej należy klarownie wyrazić jego zasięg, a także teksty kultury, na których będzie się on opierać literatura i sztuka.
Przy wyborze, należy przywiązać uwagę na słowa – klucze danej prezentacji uwypuklające cel prezentacji np. funkcje ustalonego motywu książkowego. Są to określenia, które nadają pracy określony kierunek. Poza tym, trzeba pomyśleć o doborze tematu pod względem znajomości epok literackich, dzieł wybranych twórców, a także wybranych motywów.