Na charakter krajowej twórczości wielkie piętno odcisnęła spełniona apokalipsa II wojny światowej. Po zakończeniu działań zbrojnych nawet najlepsi twórcy długo szukali odpowiedniego języka, który mógłby im pozwolić mówić o strasznych. Próbowali wyselekcjonować z ogromu wydarzeń te w największym stopniu wstrząsające i opisać je między innymi w prozie beletrystycznej.
Próbą mierzenia się z tematem wojny jest dzieło “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Twórca wykorzystał w dużej mierze autentyczne historie, ponieważ samodzielnie udzielał się w tajnych operacjach i walkach z hitlerowcami. Lektura przedstawia zachowanie młodzieży w perspektywie II wojny światowej i niewoli. Ze szczegółami mówi jak organizowano akcje małego sabotażu. Młodzi w warunkach wojennych musieli bardzo szybko stać się dorosłymi i przekształcić niedojrzałe zabawy na realną działalność konspiracyjną. Przedstawia na przykład zaplanowaną przy obecności młodych akcję w Celestynowie. Twórca wykorzystuje także motyw powstania aby mówić o starciach, które rozegrały się w Warszawie między sierpniem a październikiem piątego roku wojny.
“Kamienie na szaniec“ to nie tylko dzieło o potyczkach warszawiaków z hitlerowcami. To również dzieło o dojrzewaniu, o uwielbieniu dla własnego kraju. Kolejni uczniowie, czytając tę historię miało możliwość oprzeć się na postawach głównych bohaterów, którzy prywatne istnienie ofiarowali dla wolności Polski. To książka o wspaniałychwartościowych braterstwa, o postaciach, którzy wiedzą jak pięknie żyć i pokazać na co ich stać.