Najtragiczniejsza wojna światowa to czas który przedefiniował wiele pojęć. Grzechy wojenne niesamowicie pozostały w pamięci wielu obywateli. Na zbrodnicze fakty nie pozostali niewzruszeni także literaci. Po skończeniu działań militarnych zostało napisanych wiele lektur ukazujących te wydarzenia. Jednym z najbardziej autentycznych szczegółowych przekazów są “Medaliony” Nałkowskiej. To zarówno wyjątkowy przekaz o wojennych momentach, ale i utwór prozatorski.
Nałkowska nie usiłowała napisać wielkiego utworu. Zmierzała do utrwalenia przeżyć opisanych świadków tej niemożliwej do wyobrażenia zbrodni – zarówno skrzywdzonych, a także oprawców. W skondensowanych opowiadaniach ukazuje wycinki wojennej rzeczywistości. Mamy możliwość w wyniku lektury pojąć pojedyncze dzieje i przemyślenia o wojnie i jej specyfice. Za sprawą szczególnej formy “Medaliony“ głęboko oddziałują na psychikę. Nikt nie może zostać niewrażliwy wobec ukazanych historii.
Twórczyni w w poszczególnych tekstach nikogo nie obwinia. Wnioski pozostawia odbiorcom. Usiłuje jednakże skierować do przyszłych generacji odezwę, z wiarą, że wojenna tragedia nigdy więcej się nie powtórzy. W szczególności istotna jest relacja: “Człowiek jest mocny”. Mimo że tyczy się pojedynczego przykładu przekazuje całe bestialstwo największej wojny w historii.