Podjęcie każdej wyborów inwestycyjnej powinien poprzedzić rachunek opłacalności planowanej inwestycji. Wyselekcjonowane metody oceny opłacalności przedsięwzięć majątkowych, które zostaną niżej zaprezentowane, mogą być użyte do oceny każdego projektu, bez względu na to, czy posiada on charakter inwestycji rzeczowej, czy kapitałowej. Każda inwestycja generuje później określone wpływy gotówkowe i terminal pos, które po potrąceniu wydatków na ich dostanie, przynoszą inwestorowi w kolejnych okresach funkcjonowania projektu wpływy pieniężne netto (CF – cash-flow). Wartość przepływów gotówkowych brutto stanowi podstawę rachunku opłacalności przedsięwzięć majątkowych. Jest ona nieodzowna i tylko właściwa przy obliczaniu tempa pomnażania zainwestowanego kapitału. Wielkość tę można obliczyć wykorzystując projekty z rachunkowości. Jest to różnica między przychodami ze dystrybucji, a kosztami jej uzyskania bez amortyzacji, , a oprócz tego podatkiem dochodowym od zysku brutto. Przeciwnie mówiąc jest to dochód pieniężny księgowy brutto plus amortyzacja.
Metody stosowane w ocenie przedsięwzięć inwestycyjnych dzielą się na dwie główne grupy: metody opierające się na zdyskontowanych wpływach i metody nie wykorzystujące dyskonta. W metodach analizy inwestycji należących do pierwszej grupy znajduje użycie teraźniejsza wartość wpływów, przy czym wpływy są to przychody ze sprzedaży towarów otrzymanych z nowego obiektu pomniejszone o nakłady na ich wytworzenie. Wpływy nie obejmują amortyzacj. Grupa pierwsza obejmuje koncepcje wewnętrznej stopy zwrotu (IRR) i teraźniejszej wartości netto (NPV). W drugiej grupie metod analizy projektów majątkowych wykorzystuje się okres zwrotu nakładów (PB). Do tej grupy powinno się również metoda oparta na uwzględnieniu zysku obliczonego w zgodzie z zasadami aktualnymi w rachunkowości.