Terminy “symetria” i “asymetria” omówiliśmy w rozdziale poświęconym ozdabianiu stołu. Tworząc kompozycję powinno się zdecydować się na jeden z tych układów; nie można łączyć obu, gdyż prowadziłoby to do nieforemności i nieładu.
Kryterium stanowi środek geometryczny kompozycji, przez który przechodzi zamierzona oś symetrii. Położenie obu części kompozycji w porównaniu do środka geometrycznego i osi symetrii określa układ.
Układ symetryczny polega na jednakowych wymiarach, lustrzanej identyczności części znajdujących się po obu stronach osi symetrii. Po złożeniu całości wzdłuż osi części te pokryłyby się. Na osi symetrii znajduje się motyw priorytetowy kompozycji roślinnej. Motywy uboczne powtarzają się z obu stron i posiadają zawsze podobny kształt , a oprócz tego barwę.
Tożsama jest także ich odległość od osi symetrii, wysokość nad fundamentem i stopniowanie warstw w głąb kompozycji. Jednakże motywy uboczne pod kątem informacji i pod kątem formalnym powinny odpowiadać motywowi głównemu i sobie nawzajem. W tej chwili zbudowanie takich stosunków między poszczególnymi częściami wymaga dużej subtelności i umożliwia kompozycjom symetrycznym zdobyć schludną, wyważoną harmonię. Taka harmonia jest wyjątkowo pożądana przy bukietach slubnych, jak i wszystkie dekoracje ślubne poznań.
Symetria jest surowym ładem. Według jej zasady można wykonać kompozycje osadzone w podkładzie, okrągłe wiązanki i bukiety w wazonach. Nie powinna być jednak układem nudnym. Stosowny dobieranie materiału stwarza, że prace symetryczne odróżniają się powagą, która ma możliwość przybrać charakter uroczysty. Ze stuprocentową pewnością zdarzają się domowe okazje wymagające takiego nastroju.
Błędem byłoby jednak łączyć układ symetryczny tylko z takim nastrojem. Gorące barwy i “niespokojny” pokrój roślin zmniejszają surowość tego układu, a wręcz mogą całkowicie zatrzeć wrażenie jego sztywności. Lustrzana identyczność obu stron i zasada powtarzania tożsamo oddalonych od osi symetrii części kompozycji okazuje się dużym ułatwieniem w wykonywaniu pierwszych większych kompozycji. O ile przestrzega się tej zasady konsekwentnie i nie nadużywa materiału, to sukcesy nie każą na siebie czekać.
W miarę jednakże nabywania wprawy w układaniu kompozycji symetrycznych rośnie w nas pokusa odstąpienia od tego
układu. Wtedy uciekamy się do układu asymetrycznego.