Wprowadzenie konkursów na aplikacje prawne w formie testu było jedną z czynności przeprowadzonych w celu otwarcia drogi do zawodów prawniczych dla szerokiego grona ludzi zamierzających wykonywać zawód radcy prawnego czy notariusza.
Wcześniejsze unormowania pozostawiały kwestię przyjęć na programy samorządom zawodowym poszczególnych korporacji. Sytuacja taka spotykała się ze sprzeciwem ludzi, którym nie informacje było zdobyć się na aplikacje. Zarzucały one korporacjom, że głównym kryterium przyjęć na aplikacje są koneksje rodzinne, a nie merytoryczne przygotowanie kandydata.
Niezbędne było wypracowanie takiego modelu egzaminu na aplikacje, który byłby w bardzo wysokim stopniu obiektywny. Pośród wielu propozycji zwyciężyła ostatecznie obowiązująca do dzisiaj forma egzaminu: testy na aplikacje.
Egzamin konkursowy w obecnej formie, tj. testy na aplikacje, również jest krytykowany. Wielu podnosi, że nie sprawdza tak faktycznie wiedzy, i że testów można nauczyć się na pamięć, a praca prawnika nie ma wszakże polegać wyłącznie na znajomości na pamięć jakiejś ilości przepisów, ale na umiejętności ich stosowania w praktyce.
Pomimo zgłaszanych zastrzeżeń, testy na aplikacje mimo wszystko wydają się najbardziej sprawiedliwym sposobem selekcji kandydatów na przyszłych sędziów czy adwokatów.