Jedną z najciekawszych utworów, jakie występują w kanonie jest “Dżuma” Camusa. To historia o szerzącej się chorobie, która rozprzestrzeniła się w mieście. Twórca prezentuje reakcje ludzi na to zdarzenie. Dżuma może symbolizować niezawinione cierpienie.
Główni bohaterowie powieści w odmienny sposób ustosunkowują się do sytuacji. Niektórzy od początku rozpoczynają walkę z chorobą i nie porzucają jej aż do końca. Pomagają przerażonym mieszkańcom, organizują od nowa bytowanie w Oranie.
Najbardziej trudne zadanie przewidziane jest dla lekarzy, którzy, nawet jeśli nie mogą unicestwić epidemii, potrafią ulżyć mieszkańcom w przeszywającym bólu. Niestetysą też tacy, którzy uznają eksplozję zarazy jako odpowiednią okazję do zawarcia interesów i zwiększenia osobistych zarobków.
Dżuma to powieść – parabola. Pokazuje jakie postawy wciąż na nowo przyjmujemy w obliczu wciąż obecnego zła. Zadaje dodatkowo pytanie o pojawienie się cierpienia i dopuszczalne sposoby walki z nim. Mimo że od powstania książki przeszło niemało dekad, opisana problematyka ciągle jest ważna i ciągle skłania do myślenia adresatów. Pokazuje, że bakcyl choroby nigdy nie ginie, a konflikt dobra ze złem trwa na naszych oczach. To której wartości będziemy wierni jest zależne jedynie od każdego z nas.