Terminy “symetria” i “asymetria” omówiliśmy w rozdziale poświęconym ozdabianiu stołu. Tworząc kompozycję należy zdecydować się na jeden z tych układów; nie można łączyć obu, gdyż prowadziłoby to do nieforemności i nieładu.
Kryterium stanowi środek geometryczny kompozycji, poprzez który przechodzi zamierzona oś symetrii. Położenie obu części kompozycji w porównaniu do środka geometrycznego i osi symetrii określa układ.
Układ symetryczny polega na jednakowych wymiarach, lustrzanej identyczności części znajdujących się po obu stronach osi symetrii. Po złożeniu całości wzdłuż osi części te pokryłyby się. Na osi symetrii znajduje się motyw priorytetowy kompozycji roślinnej. Motywy uboczne powtarzają się z obu stron i mają w każdej chwili identyczny kształt , a dodatkowo barwę.
Bardzo podobna jest też ich odległość od osi symetrii, wysokość nad fundamentem i stopniowanie warstw w głąb kompozycji. Jednakże motywy uboczne pod kątem treści i pod względem formalnym powinny odpowiadać motywowi głównemu i sobie nawzajem. Aktualnie zbudowanie takich stosunków między poszczególnymi częściami wymaga dużej subtelności i pozwala kompozycjom symetrycznym zdobyć ładną, wyważoną harmonię. Taka harmonia jest zwłaszcza pożądana przy bukietach slubnych, jak również wszelkie dekoracje ślubne poznań.
Symetria jest surowym ładem. Według jej zasady można stworzyć kompozycje osadzone w podkładzie, okrągłe wiązanki i bukiety w wazonach. Nie powinna być natomiast układem nudnym. Odpowiedni dobór materiału stwarza, że prace symetryczne odznaczają się powagą, która może przybrać charakter uroczysty. Z całą pewnością zdarzają się domowe okazje wymagające takiego nastroju.
Uchybieniem byłoby jednakże łączyć układ symetryczny jedynie z takim nastrojem. Gorące barwy i “niespokojny” pokrój roślin zmniejszają surowość tego układu, a dosłownie mogą całkowicie zatrzeć wrażenie jego sztywności. Lustrzana identyczność obu stron i zasada powtarzania identycznie oddalonych od osi symetrii części kompozycji okazuje się dużym ułatwieniem w wykonywaniu pierwszych większych kompozycji. Jeżeli przestrzega się tej zasady konsekwentnie i nie nadużywa materiału, to sukcesy nie każą na siebie czekać.
W miarę natomiast nabywania wprawy w układaniu kompozycji symetrycznych rośnie w nas pokusa odstąpienia od tego
układu. Wówczas uciekamy się do układu asymetrycznego.