Na oblicze polskiej literatury mocne piętno wywarła II wojna światowa. Po zakończeniu działań zbrojnych niektórzy poeci przez długi okres poszukiwali wyważonego języka, który sprawiłby, by mogli pisać o strasznych. Chcieli wyłowić z morza scen te najbardziej charakterystyczne i ukazać je między innymi literaturze faktu.
Przykładem zmierzenia się z problemem wojny jest dzieło “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Twórca przedstawił w niemałej mierze autentyczne historie, gdyż osobiście udzielał się w konspiracyjnym życiu i potyczkach z okupantami. Dzieło przedstawia postępowanie młodych ludzi w perspektywie walki z nieprzyjacielem i niewoli. Dokładnie informuje jak odbywały się akcje ruchu oporu. Młodzi w otoczeniu wojennym musieli natychmiast dojrzeć i przekształcić niedojrzałe rozrywki na prawdziwą walkę. Opisuje miedzy innymi rozegrana przy udziale młodych akcję pod Arsenałem. Tadeusz Kamiński wykorzystuje też motyw powstania aby mówić o wydarzeniach, jakie rozegrały się w Warszawie w drugiej połowie 1944 roku.
“Kamienie na szaniec“ to nie tylko dzieło o walkach Polaków z hitlerowcami. To także utwór o dorastaniu, o uwielbieniu dla własnego kraju. Kolejni uczniowie, analizując tę historię mogło oprzeć się na sylwetkach Alka, Rudego i Zośki, którzy prywatne życie oddali dla dobra ojczyzny. To historia o niezwykłychideałach służby, o ludziach, którzy umieją pięknie żyć i pokazać na co ich stać.