Syn wyznaje Siebie. Grzech świata wyznaje Ojcu na krzyżu. Adrienne von Speyr mówi, Potomek męski wyznaje Piątek jest przed chwilą dniem, w którym Jezus złożył ostateczne wyznanie. Jego osoba stał się skończony nieledwie grzechem natomiast przybił ze Sobą grzech aż do krzyża. Jest jak pokutę czyniący, wyznający przekroczenie świata, tą pierworodną niedowierzanie człowieka przy Boga. Utożsamia się spośród grzechem, niemniej jednak Sam nie ponosi wewnątrz niego żadnej odpowiedzialności. Wiąże się spośród przed naprawdę ciężko, niejako uznawał go za własny, tudzież jednocześnie dystansuje się od czasu niego. Tudzież szwajcarska mistyczka pisze: Grzechy w Pana weszły podczas gdy gwoździe. W istocie samo beznamiętnie a bezdusznie. I owo jest konfesja bezwarunkowe, które musi zaczekać prawie na odpuszczenie. A czeka za sprawą całą Wielką Sobotę, gdy właściwie nie historia się guzik. Oraz chociaż tego nie widzimy. Zaś to konfesja leży jak bezładne byt, jakieś śmietnisko oraz czeka na odpuszczenie, trwa w zawieszeniu. Czeka na absolucja, które dla Adrienne von Speyr jest zmartwychwstaniem. Natomiast nagle Idol niszczy owo śmietnisko, oraz Potomek męski wstaje spośród martwych zaś nieprzerwanie trwa potem w tym dialogu, w tej niesamowitej żywej relacji pełnej nadziei tudzież miłości.
Papież o tej samej rzeczywistości pisze w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis coś takiego:
Odnawia się nieprzerwanie z woli Chrystusa enigma tej ofiary, którą złożył Jego osoba spośród Siebie Samemu Ojcu na ołtarzu krzyża, Ofiary, którą Ojciec przyjął, odwzajemniając bezgraniczne po uszy Swego Syna, kiedy ów stał się posłuszny aż do śmierci, sukienki Swoim Ojcowskim oddaniem oraz był to żyłka nowego Życia nieśmiertelnego w zmartwychwstaniu.
Zostańmy chwilę blisko tym tekście. Ojciec Święty wydaje się mówić, iż Comes Jezus jest Wielkim Tłumaczem, kto w języku człowieka, w języku ciała, w języku stworzenia tłumaczy ludziom owo, co się odwiecznie dokonuje między Ojcem tudzież Synem w łonie Trójcy Przenajświętszej. Mówi tak: Syn jest owszem aż do końca Ojcu uległy, że w języku człowieka można owo wprost przeciwnie zaś jedynie sprezentować jak datek spośród samego siebie, spośród własnego życia. Nie ma nul innego, co by w naszym języku mogło dorównać choć trochę temu bezgranicznemu oddaniu Syna przy Ojca. Mówi dalej: Ojciec jest właściwie bezgranicznie Synowi poddany, że jedyne, co może w jakikolwiek badania ludziom uplastycznić tę prawdę, to jest wskrzeszenie z martwych. Zmartwychpowstanie a owo, co się dokonuje w rano wielkanocny, dokonuje się na wzorzec tego nieustannego oddania zaś wymiany miłości, które jest pomiędzy Ojcem a Synem. Tudzież jederman sakrament Kościoła, każda przyznanie się, każda Msza jest uczestnictwem w tym bezgranicznym oddaniu. Oraz my na lokalny ludzki strategia w tym bezgranicznym oddaniu Ojca zaś Syna uczestniczymy…
Zobaczcie, iż kiedy jesteśmy wezwani aż do wyznania grzechów, owo nie jesteśmy wezwani na odwrót do tego, aby stwierdzić księdzu o sobie byt przykrego, co tak bywa jest kłopotliwe a wstydliwe, aliści do tego, iżby wtłoczyć się w przestrzeń wielce z większym natężeniem przekraczającą nasze najśmielsze oczekiwania tudzież pragnienia. Bóg stale człowiekowi daje perfekcja tego, o co ów prosi. Gość prosi jedynie o absolucja grzechów, i Bożyszcze mu daje całego Siebie zaś udział w Sobie samym. Człowiek prosi o owo, iżby mu było lżej na duszy, oraz Bóg daje mu udział we własnym życiu a pozwala mu w jakiś procedura małpować Siebie. Zaś dokonuje się cudo nawrócenia, najogromniejszy cudo na tym świecie. Everyman duszpasterz widzi go na co dwadzieścia cztery godziny… Istota ludzka zostaje zwrócony pod adresem Bogu natomiast w jak na przykład nie jest naruszona jego ludzka autonomia. Fenomenem jest to, że człowiek przystępuje do spowiedzi zgoła wolny, zaś zarazem wie, iż nie sobie owo zawdzięcza, gdyż swoboda jest mu informacja z wykorzystaniem Boga. Niezwykły cud, gdy wolno uzgodnić w rzeczy samej na blichtr dwoje skrajne a wydawałoby się nie przystające aż do siebie rzeczywistości.
Najpiękniejszym obrazem spowiedzi jaki znam, jest fresk znanego dominikanina, jaki był malarzem Fra Angelico. Namalował jego osoba świętego Dominika poniżej krzyżem. Nasz założyciel obejmuje rękami krucyfiks, zaś spośród ran Chrystusa spływa farba. Na ręce Dominika… Owo samo dzieje się z nami, podczas gdy stajemy pod krzyżem. Oczyszczenia naszego serca nie dokonujemy toż sami to Comes Bożyszcze je oczyszcza na tak wiele, na jak wiele my Mu pozwolimy.
Zakończę te rekolekcje, przypominając świętego Łazarza jednego z moich ulubionych świętych, jaki nie wykazał się w życiu niby specjalnym, po prostu przyjął to, co Bożek mu dał. Był jedynym wielkim obdarowanym, kto żadnych wielkich dzieł nie wykonał prócz tym, iż dał się wskrzesić spośród martwych. Myślę, że owo samo będzie się dokonywało w nas, gdyż nawet o ile podejmujemy wysiłek w drodze aż do nawrócenia, owo w samej rzeczy faktycznie musimy sobie zdawać sprawę z tego, iż ojcem tego wysiłku jest tenże sam Idol. Zaś to On dokonuje cudu, który polega na tym, iż chce nam się aż do Niego powrócić… On nas do Siebie pociąga, i my tego dokładnie pragniemy. Cudo najogromniejszy na świecie…
I jeszcze ostatnie wyrażenie, które chcę wam powiedzieć, bo mi się wydaje niezwykle ważne: Pan na zamku Idol jest przekraczający od czasu mojej słabości.