Na wygląd krajowej literatury mocne piętno odcisnęła II wojna światowa. Po zaprzestaniu akcji zbrojnych niektórzy twórcy przez długi okres zajmowali się poszukiwaniem wyważonego języka, który sprawiłby, by mogli mówić o pozbawionych człowieczeństwa. Starali się wyłowić z wielu faktów te najbardziej symptomatyczne i pokazać je między innymi opowiadaniach z czasów wojny.
Przykładem mierzenia się z problemem konfliktu zbrojnego jest książka “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Pisarz wykorzystał w sporej mierze autentyczne historie, albowiem sam udzielał się w konspiracji i potyczkach z okupantami. Utwór prezentuje postępowanie młodych ludzi w sytuacji II wojny światowej i niewoli. Dokładnie informuje jak organizowano akcje konspiracyjne. Młodzi ludzie w otoczeniu wojennym musieli prędko dorosnąć i przekształcić niedojrzałe rozrywki na rzeczywistą działalność zbrojną. Pokazuje m.in. wykonana przy obecności młodych akcję w Celestynowie. Kamiński stosuje także motyw powstania aby opowiedzieć o walkach, jakie rozegrały się w Warszawie między sierpniem a październikiem piątego roku wojny.
“Kamienie na szaniec“ to nie tylko dzieło o potyczkach Polaków z wrogiem. To też książka o dorastaniu, o miłości do ojczyzny. Późniejsze pokolenia, poznając tę powieść miało możliwość wzorować się na sylwetkach młodych powstańców, którzy swoje istnienie oddali dla niepodległości Polski. To lektura o niezwykłychideach poświecenia, o postaciach, którzy umieją pięknie żyć i wznieść się ponad przeciętność.