Zioła lecznicze w dzisiejszych czasach są bardzo zapomnianą metodą leczenia. Większość społeczeństwa w ogóle nie przywiązuje wagi do lekarstw jakie dała nam w naturze matka Ziemia. Ludzie nie zdają sobie jednak sprawy jak wielki błąd popełniają gardząc tymi dobrami. Leczenie ziołami zostało zapomniane do tego stopnia że ludzie nawet nie potrafią rozpoznać poszczególnych ziół nie mówiąc już o ich użytkowaniu.
Głównym tematem na którym się dzisiaj skupimy jest ostrożeń. Jest to gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Jego nazewnictwo ludowe to np: czarcie żebro, pietra ziele, carskie ziele. Występuje w Azji i w Europie (z wyjątkiem rejonu Morza Śródziemnego). W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Łodyga jest raczej wzniesiona, prosta, pusta w środku, gruba. Mierzy 0,5–1,5 m i jest z rzadka owłosiona. Nie posiada kolców, jest pojedyncza i tylko górą rozgałęzia się. Liście rosną równomiernie i dość rzadko na całej łodydze. Dolne liście nieparzystopierzaście dzielne lub karbowane, lirowate, przy czym ich eliptyczne lub jajowate odcinki są całobrzegie lub nierówno kolczasto ząbkowane.
Górne liście są mniejsze, pojedyncze i swoją uszkowatą nasadą obejmują łodygę. Owoce ma raczej szarożółte, podłużne i słabo kanciaste niełupki o długości 4–4,5 mm z pierzastym, białym puchem kielichowym o długości 12–17 mm. Ufam że w tych kilku zdaniach przybliżyłem wam budowę oraz wygląd zioła ostrożenia natomiast teraz poruszymy sprawę zastosowania w leczeniu.
Zioło ostrożenia posiada następujący skład chemiczny: flawonoidy, inulina, garbniki że jest to zioło lecznicze stosowano ją w lecznictwie ludowym jako środek przeciwgośćcowy, moczopędny, przeciwzapalny, także do kąpieli i pielęgnacji włosów. Jeżeli chodzi natomiast o sztukę kulinarną to w suchej masie jest duża zawartość białka, wapnia,potasu oraz magnezu.
Tags: blogroll, news, phoneandtabletpc, uncategorized, webhosting