Cegiełka został “odkryty” za sprawą Adama Wiedemanna, ze względu któremu wszedł w orbitę “Twórczości”. Wiedemann nie na odwrót był w jury konkursu im. Czycza, natomiast plus udostępnił zabawną oraz entuzjastyczną opinię, jaka figuruje na okładce “Sandacza w bursztynie”: Osoby, których nie lubię, mówią, że opowiadania Piotra Cegiełki są nudne. Owszem, są nudne, przecież na odwrót dla tych, którzy nudzą się nawet w sukienki na wesele wannie. Trzeba po tej stronie od czasu razu krzyczeć fakt, iż przed chwilą nudę wynikającą z opisywania “banalnych” wydarzeń pozbawionych puenty, zarzucano… autorowi opinii z okładki. Cegiełka jest dlatego że nie lecz wciąż odkryciem, lecz także literackim satelitą Wiedemanna i trudno się dziwić, iż tych dwóch w rzeczy samej prawidłowo się rozumie. Różnica pomiędzy tymi autorami leży bodaj w rodzajach występującej przy nich buty damskie intertekstualności – obok Wiedemanna (jak np. w opowiadaniu Pudel) stosunki pośrodku tekstem wzorcem i właściwym opowiadaniem autorskim są niesłychanie zawoalowane, pozostały jest też mnogość przekształceń, jakim skryba poddaje literacki wzorzec. Przykładowo – w prozie Piotra Cegiełki torebki damskie nie ma w istocie charakterystycznego gwoli twórczości Wiedemanna samplowania.
Także mnogość tradycji literackiej wykorzystanej dzięki Cegiełkę jest pozostały – totalnie równoczesny z takimi zjawiskami literackimi jak proza F. Kafki, S. Becketa jednakowoż A. Camusa.