Język angielski wywodzi się z rodziny języków indoeuropejskich, lecz jego bezpośrednim przodkiem jest grupa języków germańskich. Dwa główne nurty jakie ukształtowały język angielski u jego początków to wpływy germańskie i romańskie (łacińskie).
Germańska grupa języków jako oddzielna i wspólna grupa wyodrębniła się około 3000 lat temu nad rzeką Elbą. Około II wieki przed naszą erą owa Wspólna Grupa Germańska podzieliła się na trzy podgrupy:
1. Wschodniogermańską – którą mówiły ludy zamieszkujące południowo wschodnią Europę (ta grupa wymarła, zaś jedyna jego pozostałością może być pisany alfabet gotycki).
2. Północnogermańską – z jakiej rozwinęły się nowoczesne języki skandynawskie: duński, szwedzki, norweski, islandzki (ale nie fiński, który jest powiązany z estońskim oraz nie należy do rodzaju indoeuropejskiego).
3. Zachodniogermańską – jaka bywa kolebką języków: niemieckiego, holenderskiego, flamandzkiego, fryzyjskiego i angielskiego.
Staro angielski (500-1100 AD)
Jego istnienie datuje się wraz z najazdem wojowniczych plemion z Jutlandii i południowej Danii:
The Angles czyli anglowie (od których wzięły się słowa england oraz english), Saksonów oraz Jutów. Zaczęli oni zaludniać Wyspy Brytyjskie na przełomie V a także VI wieku naszej ery. Posługiwali się językiem, który nazywamy angielski. Rdzenni mieszkańcy wyspy zostali zepchnięci na terytoria Szkocji, Walii, Kornwalii jak również Irlandii – mówili oni językami celtyckimi, jakie przetrwały do dziś pod postacią języka gaelickiego.
Pierwszą zmianą w języku były najazdy wikingów, które zaczęły się około 850 r. n. e. oraz przyniosły językowi angielskiemu wpływy języków północnogermańskich. Współcześnie jest to widoczne w nazwach miast jak również niektórych słowach, np. dream (sen) przed przybyciem wikingów oznaczało radość. Tego typu zjawisko język angielski zapożycza, albo wręcz dosłownie kopiuje słowa jak również wyrażenia z obcych języków to najbardziej charakterystyczna cecha języka angielskiego. Większa część słów w nowoczesnym angielskim jest więc zapożyczeniami, jakie nie wywodzą się z oryginalnego języka anglów. Zaledwie około 1/6 słów staro angielskiego przetrwało do aktualnie, np. be (być), water (woda), strong (mocny). Jedynym zachowanym świadectwem piśmiennictwa staro angielskiego jest anonimowy poemat „Beawulf”.
Średnio angielski (1100-1500 AD)
Jego istnienie datuje się od najazdu Williama Zdobywcy, księcia Normandii na Wyspę w 1066 roku. Najeźdźcy przywieźli ze sobą nowy język zwany anglonormańskim, który także pochodził z grupy germańskiej, ale z gigantyczną domieszką łaciny (jaka na język angielski miała jednak wpływ marginalny oraz zachowała się tylko w języku kościelnym).
Tags: angielski, historia języka angielskiego, język angielski