W 1986 a także 1987 przeprowadzono pomiary w Antraktydzie jak również zaproponowano mechanizm ubywania ozonu stratosferycznego związany z heterogeniczną reakcją, w jakiej katalizującą rolę odgrywają Polarne Chmury Stratosferyczne. Za te badania Susan Solomon zdobyła nagrodę Amerykańskiego Towarzystwa Meteorologicznego za podstawowy wkład w zrozumienie chemii atmosfery jak również wyjaśnienie tajemnicy powstawania dziury ozonowej.
Badania stężenia ozonu w atmosferze ziemskiej wykazały, iż w ciągu ostatnich kilkunastu lat zmniejsza się ono (średnio 0,2% rocznie). Obniżanie się zawartości owego gazu opisuje się jako powiększanie dziury ozonowej. Zjawisko to obserwuje się nie wyłącznie nad Antarktydą, lecz także na innych szerokościach geograficznych, m.in. nad Polską. Regularne badania nad grubością powłoki ozonowej rozpoczęto w latach 80. XX wieku. Posłużyły do tego satelity. Z ich pomocą udało się stwierdzić, że ubytki ozonu mają charakter sezonowy. W grudniu 2000 roku prasa popularnonaukowa podała, że dziura Ozonowanie nad Antarktydą może być ogromna i nie wykazuje tendencji do zmniejszania. Uznano to za pośredni skutek nadzwyczaj ostrej zimy. Sytuacja powtórzyła się niedawno nad Arktyką.
Konwencja Wiedeńska przyniosła wymierne efekty, w związku z czym przyszłość rysuje się aczkolwiek w jasnych barwach. Emisja freonów powoli, natomiast regularnie maleje, jednak na pełne odbudowanie warstwy ozonowej musimy jeszcze poczekać około 50 lat.
DZIURA ozonowanie ORAZ KOSMICZNE KATASTROFY
Symulacje astrofizyczne sugerują, iż warstwa ozonowanie chciałaby zostać zniszczona poprzez bliski Ziemi rozbłysk promieniowania gamma związany ze śmiercią gwiazdy. Źródło tego zjawiska nie jest do końca sławne, natomiast szansa wystąpienia takiej katastrofy w ciągu najbliższego stulecia bywa znikoma; przewidywana śmierć Słońca to około 4 mld. lat. Skutkiem oddziaływania na atmosferę promieni gamma zgodnie z symulacjami w zamkniętym teraz instytucie fizyki pod Genewą w Szwajcarii miałoby być wytworzenie wielkich ilości tlenków azotu, które weszłyby w reakcję z ozonem doprowadzając do jego rozpadu. Dziura ozonowanie ogarnęłaby całą planetę na dużo miesięcy.
Istnieje także hipoteza, według jakiej wymieranie pod koniec Permu spowodowała emisja gazów wulkanicznych. Weszły one w reakcję z ozonem powodując powstanie dziury ozonowej, co (wg owej hipotezy) było jedną z przyczyn zagłady multum gatunków.
Tags: Ozonowanie