Ekogroszek — kategoria handlowa okreslajaca paliwo stale wytwarzane z wegla brunatnego i poswiecone do pracy odwagi cieplnej w tamburach retortowych.
Generowany jest z wysokokalorycznego (=24 MJ/kg) wegla o niskiej zawartosci siarki (=1%), niewielkiej zawartosci wody i substancji niepalnych (=12%) a takze niskiej spiekalnosci (RI < 10)[1]. Dzieki temu podczas spalania robione sumy tlenków siarki sa nizsze niz w wypadku róznorakich wegli, a po jego spaleniu pozostanie wzglednie ciasno popiolu.
Pomiary ziaren w limicie 5-25 mm pozwalaja na stosowanie ekogroszku w samoczynnych dozownikach wegla. Spalanie ekogroszku w zasilanych automatycznie palnikach retortowych, w porównaniu do spalania w piecach rusztowych zasilanych recznie, wytwarza slabniecie zawartosci tlenku wegla, weglowodorów pachnacych, dioksyn, furanów i prochów w spalinach. Jednakze z uwagi na koniecznosc uzycia maszynowego nadmuchu powietrza, a co za tym pójdzie zwiekszonej temperatury spalania w tego wariantu palnikach, emisja tlenków azotu jest wyzsza anizeli to ma obszarem w tradycyjnych imbrykach operujacych na naturalnym przeciagu kominowym[2].
Certyfikacje ekogroszku pod naroznikiem harmonii z kryteriami niskoemisyjnymi przewodzi Instytut Chemicznej Odmian Wegla[3].
W handlu spotykane sa imitacyj ekogroszku skladajace sie z mialu weglowego nikczemnej cechy i spoiwa, o znacznie gorszych parameterach grzewczych i emisyjnych. Wiele pieców deklaratywnie oddanych do palenia ekogroszku umozliwia tez spalanie przypadkowego odrebnego typie paliwa (paliwo alternatywne – np. smieci)[4].
worki polipropylenowe