Na oblicze krajowej literatury wielkie piętno wywarła sytuacja podczas II wojny światowej. Po zaprzestaniu walk poszczególni pisarze bardzo długo szukali odpowiedniego języka, który mógłby im pozwolić pisać o okrutnych wydarzeniach. Chcieli wyłowić z wielu scen te w największym stopniu symptomatyczne i pokazać je np. słowach poezji.
Próbą konfrontacji z tematem wojny jest powieść “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Twórca przedstawił w sporej mierze zdarzenia rzeczywiste, albowiem sam udzielał się w konspiracyjnym życiu i walkach z Niemcami. Powieść przedstawia postępowanie młodzieży w sytuacji walki z nieprzyjacielem i zniewolenia. Dokładnie informuje jak przebiegały akcje konspiracyjne. Młodzi ludzie w okupowanej stolicy musieli bezzwłocznie dojrzeć i przekształcić małoletnie zabawy na prawdziwą walkę. Ukazuje na przykład zaplanowaną przy udziale młodych akcję pod Arsenałem. Pisarz przywołuje również motyw powstania by opowiedzieć o wydarzeniach, które rozegrały się w polskiej stolicy w drugiej połowie 1944 roku.
“Kamienie na szaniec” to nie jedynie opowieść o walkach warszawiaków z wrogiem. To także książka o dorastaniu, o miłości do ojczyzny. Późniejsze pokolenia, poznając tę historię mogło wzorować się na sylwetkach młodych powstańców, którzy swoje życie poświęcili dla wolności ojczyzny. To lektura o niezwykłychwartościowych poświecenia, o postaciach, którzy umieją pięknie żyć i pokazać na co ich stać.