Jedną z najpopularniejszych lektur, które omawianą w szkole średniej jest “Dżuma” Camusa. To opowieść o szerzącej się chorobie, jaka wybuchła w algierskim mieście. Autor zapisuje reakcje ludzi na to wydarzenie. Dżuma może symbolizować niezawinione cierpienie.
Główni bohaterowie powieści w różny sposób odnoszą się do niecodziennego zdarzenia. Niektórzy od początku zabierają się za nierówną walkę z dżumą i nie rezygnują aż do końca. Pomagają przerażonym mieszkańcom, organizują od początku życie w miejscowości.
Najbardziej trudne zadanie przewidziane jest dla lekarzy, którzy, nawet jeżeli nie mają środków unicestwić epidemii, są zobowiązani ulżyć mieszkańcom w chorobie. Na nieszczęścieznajdują się tacy, którzy uważają plagę epidemii za odpowiednią szansę do zawarcia działalności i powiększenia prywatnych przychodów.
Dżuma to powieść – mająca drugie dno. Przedstawia jakie podejścia każdego dnia przyjmujemy w obliczu wszechobecnego zła. Stawia również pytanie o pojawienie się cierpienia i dostępne metody walki z nim. Pomimo iż od powstania utworu przeszło sporo lat, poruszana problematyka stale jest nieprzemijalna i nieprzerwanie wywołuje refleksje u adresatów. Pokazuje, że bakteria epidemii nigdy nie przestaje istnieć, a spór dobra ze złem dzieje się na naszych oczach. To po której stronie staniemy zależy jedynie od nas.