Jedną z najciekawszych lektur, które występują w kanonie jest “Dżuma” Camusa. To opowieść o wielkiej zarazie, jaka rozprzestrzeniła się w miejscowości. Twórca prezentuje odzew ludzi na to zjawisko. Dżuma może symbolizować niezawinione cierpienie.
Pierwszoplanowi bohaterowie opowieści w różnorodny sposób ustosunkowują się do sytuacji. Jedni po pierwszych symptomach rozpoczynają walkę z epidemię i nie porzucają jej aż do zakończenia. Pomagają innym ludziom, organizują od początku egzystencję w Oranie.
Skomplikowane wyzwanie stoi przed służbami medycznymi, którzy, nawet jeżeli nie dadzą rady zwalczyć dżumy, są zobowiązani ulżyć potrzebującym w cierpieniu. Jednakznajdują się tacy, którzy uważają eksplozję zarazy jako łatwą szansę do zawarcia działalności i zwiększenia osobistych dochodów.
Dżuma to lektura – parabola. Przedstawia jakie postawy każdego dnia obieramy wobec wciąż obecnego zła. Zadaje również pytanie o przyczynę cierpienia i ewentualne metody przeciwstawienia się mu. Chociaż od wydania utworu upłynęło niemało lat, poruszana tematyka ciągle jest nieprzemijalna i ciągle wywołuje refleksje u czytelników. Pokazuje, że bakcyl choroby nigdy nie ginie, a spór dobra ze złem toczy się wokół nas. To którą wartość wybierzemy zależy jedynie od nas samych.