Na charakter rodzimej twórczości literackiej silne piętno odcisnęła sytuacja podczas II wojny światowej. Po wstrzymaniu działań zbrojnych niektórzy poeci długo poszukiwali odpowiedniego języka, który sprawiłby, by mogli pisać o strasznych. Starali się wyselekcjonować z morza scen te w największym stopniu reprezentatywne i przekazać je m.in. słowach poezji.
Przykładem zmierzenia się z tematem konfliktu zbrojnego jest książka “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Autor wykorzystał w niemałej mierze autentyczne wydarzenia, bo sam brał udział w tajnych operacjach i walkach z faszystami. Powieść kreśli stanowisko młodych mężczyzn w obliczu II wojny światowej i utraty wolności. Szczegółowo kreśli jak odbywały się akcje ruchu oporu. Młodzi w warunkach wojennych musieli prędko wydorośleć i przekształcić małoletnie zabawy na prawdziwą działalność konspiracyjną. Ukazuje m.in. rozegrana z udziałem młodych akcję pod Arsenałem. Pisarz stosuje także motyw powstania aby mówić o wydarzeniach, jakie rozegrały się w polskiej stolicy podczas II wojny światowej.
“Kamienie na szaniec“ to nie jedynie dzieło o walkach młodych konspiratorów z hitlerowcami. To też opowieść o dojrzewaniu, o miłości do ojczyzny. Kolejni uczniowie, omawiając tę historię miało możliwość wzorować się na postawach młodych powstańców, którzy swoje istnienie oddali dla wolności Polski. To książka o nadzwyczajnychideach poświecenia, o bohaterach, którzy umieją pięknie żyć i dać z siebie wszystko.