Na oblicze naszej twórczości literackiej trwałe piętno odcisnęła najstraszniejsza wojna XX wieku. Po skończeniu operacji militarnych wybrani twórcy bardzo długo poszukiwali wyważonego języka, który dałby szansę mówić o okrutnych wydarzeniach. Starali się wyselekcjonować z morza zdarzeń te najbardziej reprezentatywne i opisać je między innymi prozie reportażowej.
Przykładem mierzenia się z problemem wojny jest książka “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Autor zaprezentował w dużej mierze fakty, gdyż sam brał udział w konspiracyjnym życiu i potyczkach z faszystami. Utwór prezentuje postępowanie młodych ludzi w obliczu II wojny światowej i okupacji. Szczegółowo mówi jak organizowano akcje ruchu oporu. Młodzi w otoczeniu wojennym musieli bezzwłocznie stać się dorosłymi i przekształcić małoletnie zabawy na rzeczywistą walkę. Opisuje na przykład wykonana przy udziale młodych akcję w Celestynowie. Pisarz wykorzystuje również motyw powstania by mówić o starciach, które rozegrały się w Warszawie w 1944 roku.
“Kamienie na szaniec“ to nie jedynie utwór o potyczkach mieszkańców Warszawy z hitlerowcami. To również zapis o dorastaniu, o miłości do ojczyzny. Późniejsze pokolenia, czytając tę opowieść mogło wzorować się na zachowaniach głównych bohaterów, którzy własne istnienie oddali dla wolności Polski. To historia o wspaniałychideałach służby, o postaciach, którzy potrafią pięknie żyć i dać z siebie wszystko.