Najbardziej znaną polską książką jest epopeja Pan Tadeusz Mickiewicza. Wieszcz napisał swą epopeję gdy był za granicą, gdy Rzeczpospolita pozostawała pod okupacją obcych państw. Starał się utrwalić miniony świat szlacheckiej prowincji i jego cechy.
Pan Tadeusz jako epopeja ukazuje rozległy przekrój szlacheckiego życia społecznego. Maluje rzeczywistość i obyczaje występujące na prowincji. Oprócz głównego wątku – czyli zdarzeń odbywających się w dworku szlacheckim po przybyciu Tadeusza, mamy szansę w niej odszukać takie tematy jak losy Jacka Soplicy, specyfikę szlachciców, problemy miłosne czy opisy uczt. Istotą dzieła jest spór o dobra miedzy dwoma ważnymi rodzinami. Wydarzenia dopełniają niesamowite opisy przyrody, a spomiędzy nich te poświęcone: zachodowi słońca.
Na uwagę zasługuje niesamowity język, którym była opowiedziana książka. Na chyba każdej stronicy odnajdziemy charakterystyczne opisy i porównania. Czytelnika zadziwić powinna niesłychana dbałość o piękno języka.
Pan Tadeusz to również jedyne w swoim rodzaju źródło historyczne przedstawiające mentalność szlachciców z schodzących z dziejowej sceny. Również z powodu tego powinno być bliskie każdemu miłośnikowi ojczystej literatury, oraz członkom innych krajów chcących zgłębić naszą mentalność.