Prezentacje maturalne są elementem ustnego egzaminu maturalnego z polskiego ocenianą przez egzaminatorów. Drugą częścią matury ustnej jest dialog zdającego z komisją odnosząca się do treści zaprezentowanej pracy i przywołanych lektur.
Prezentacja maturalna opiera się na publicznym i ustnym omówieniu wybranego przez egzaminowanego tematu prezentacji. Temat trzeba prezentować w sposób możliwie całościowy, spójny oraz konkretny. Trafny dobór tematu i strategii jego przekazania umożliwia na ukazanie osobistych zamiłowań oraz hobby. Regulamin daje możliwość zaproponowania indywidualnego tematu, który obligatoryjnie musi jednak wcześniej zaaprobować nauczyciel języka polskiego, a w następnej kolejności Okręgowa Komisja Egzaminacyjna zatwierdzająca wewnątrzszkolny spis tematów.
Za odpowiedź ustną można otrzymać najwięcej 20 punktów. Szkoła musi zapewnić wyposażenie przydatne do przedstawienia materiałów dodatkowych dostarczonych wcześniej przez maturzystę. W czasie przedstawiania pracy z polskiego egzaminowanemu nikt nie powinien przeszkadzać uwagami lub zapytaniami. Członkowie komisji będą przeważnie badać sztukę komunikacji werbalnej oraz zdolność organizowania warsztatu pracy.
Zdolność organizowania pracy bazuje na zaplanowanej i rzeczowej kompozycji prezentacji maturalnej – zgodnym z zasadami rozdzieleniu treści na wstęp, rozwinięcie oraz zakończenie. Kluczowe jest pokazanie egzaminującym właściwego poznania tematu i uargumentowanie określonego problemu.
Na ukształtowanie pracy z polskiego jest kilka miesięcy, więc należy odpowiednio zaplanować kolejne fazy pracy nad nią. Opracowanie konkretnego tematu wymaga przemyślenia, zbioru niezbędnych treści, czasu na ich opracowanie, a na końcu nauczenie się właściwego przedstawienia tematu pracy.