Nauczyciel języka polskiego po rozpoczęciu nauki w klasie maturalnej powinien udostępnić uczniom listę (prace maturalne). Z listy zaproponowanych prezentacji maturalnych licealista wybiera jeden i formułuje metodę jego sporządzenia, który prezentuje do akceptacji nauczycielowi. Jeżeli na liście nie ma tytułu odpowiadającego uczniowi klasy maturalnej, występuje ewentualność zaproponowania swojego tytułu zanim zostanie zaprezentowana lista tematów. W takim razie prezentacja maturalna powinna mieć związek z literaturą.
Podczas wyboru tematu zdający musi się kierować nie tylko zasobem osiągniętej wiedzy z języka ojczystego, ale przede wszystkim własnymi predyspozycjami. Powinno się mieć na uwadze, że prezentacje z języka polskiego nie kontrolują wyłącznie zagadnień książkowych, ale dają możliwość ujawnić umiejętność dojrzałego argumentowania.
Większość prezentacji maturalnych ma charakter ogólnikowy i pozostawia swobodę w realizacji. Ważne jest by prezentacja pozostawała zgodna z posiadaną wiedzą nie wyłącznie z zakresu polonistyki (np. maturzysta fascynująca się historią XX wieku mógłby wybrać pracę opartą na lekturach z tego przedziału czasu, ktoś o zdolnościach plastycznych mógłby poruszyć temat poświęcony malarstwu, zaś zafascynowani sportem mogą napisać o języku komentatorów sportowych). Przy doprecyzowywaniu tematu prezentacji maturalnej powinno się jasno nazwać jego zasięg, a także lektury, na których będzie się on opierać literatura i film.
Przy wyborze, powinno się przywiązać uwagę na słowa – klucze wybranej pracy podkreślające cel pracy np. funkcje wybranego motywu. Są to ustalenia, które nadają pracy określony kierunek. Poza tym, należy zastanowić się nad doborem tematu pod względem znajomości epok literackich, twórczości określonych twórców, a także wybranych motywów.