Nauczyciel polskiego po rozpoczęciu nauki w klasie maturalnej musi przedstawić licealistom szkolną listę tematów (prace maturalne). Z listy zaprezentowanych prezentacji z języka polskiego licealista decyduje się na jeden i formułuje strategię jego sporządzenia, który przekazuje do zaaprobowania poloniście. Jeżeli na liście nie ma tematu odpowiadającego licealiście, istnieje możliwość wymyślenia własnego tematu zanim zostanie opublikowana szkolna lista tematów. W takim razie temat powinna mieć powiązanie z literaturą.
Podczas wyboru tematu maturzysta musi się kierować nie wyłącznie stanem zdobytej wiedzy z języka ojczystego, ale głównie swoimi predyspozycjami. Trzeba mieć na uwadze, że prezentacje maturalne nie weryfikują tylko wiadomości z literatury, ale dają możliwość ujawnić umiejętność dorosłego myślenia.
Sporo prezentacji maturalnych ma charakter uniwersalny i pozostawia swobodę w sposobie realizacji. Istotne jest by prezentacja maturalna była zgodna z posiadaną wiedzą nie tyko z zakresu filologii polskiej (np. uczeń interesujący się historią XX wieku mógłby wybrać prezentację maturalną opartą na lekturach z tego przedziału czasu, ktoś mający zdolności plastyczne powinien poruszyć temat związany z malarstwem, zaś zafascynowani sportem powinni pisać o komentarzach sportowych). Przy doprecyzowywaniu tematu prezentacji należy klarownie nazwać jego zasięg, a także bibliografię, na których będzie się on opierać literatura i film.
W trakcie wyboru, powinno się przywiązać uwagę na słowa – klucze ustalonej pracy maturalnej wskazujące na cel prezentacji maturalnej np. rola danego motywu. Są to wyrażenia, które nadają prezentacji określony kierunek. Poza tym, należy pomyśleć o doborze tematu pod względem wiedzy z epok literackich, twórczości znanych artystów, a także proponowanych motywów.