Polonista po rozpoczęciu roku szkolnego w klasie maturalnej musi pokazać maturzystom szkolną listę tematów (prace maturalne). Z listy zaprezentowanych prezentacji maturalnych maturzysta wybiera jeden i formułuje metodę jego sporządzenia, który przekazuje do akceptacji nauczycielowi języka polskiego. Jeżeli w spisie nie ma tytułu odpowiadającego uczniowi klasy maturalnej, występuje ewentualność wymyślenia swojego tytułu nim zostanie opublikowana lista tematów. W takim przypadku praca musi mieć powiązanie z literaturą.
Wybierając temat uczeń klasy maturalnej musi się kierować nie wyłącznie poziomem zdobytej wiedzy z języka polskiego, ale w głównej mierze osobistymi zainteresowaniami. Trzeba mieć na uwadze, że prezentacje z polskiego nie kontrolują jedynie wiadomości książkowych, ale pozwalają pokazać umiejętność dorosłego myślenia.
Wiele prezentacji ma charakter uniwersalny i daje swobodę w sposobie realizacji. Najważniejsze jest by prezentacja była zgodna z posiadaną wiedzą nie tyko z zakresu polonistyki (np. maturzysta pasjonujący się historią XX wieku mógłby wybrać pracę opartą na książkach z tego czasu, ktoś posiadający uzdolnienia plastyczne mógłby poruszyć temat odnoszący się do malarstwa, zaś miłośnicy sportu mogą pisać o języku komentarzy sportowych). Przy precyzowaniu tematu prezentacji trzeba przejrzyście opisać jego zasięg, a także bibliografię, na których będzie się on opierać literatura i film.
Wybierając temat, trzeba przywiązać uwagę na słowa – klucze danej prezentacji maturalnej uwypuklające cel prezentacji np. rola danego motywu. Są to wyrażenia, które nadają prezentacji określony kierunek. Dodatkowo, trzeba rozważyć dobór tematu pod kątem wiedzy z epok, twórczości określonych twórców, a także proponowanych motywów.