W literackim kanonie obowiązującym w szkołach średnich jest dużo lektur, które naprawdę warto bliżej poznać, ponieważ przedstawiają zawsze aktualne prawdy. Jedną z ciekawszych książek są “Ludzie bezdomni” Żeromskiego. Książka prezentuje życie i charakterystykę Tomasza Judyma – lekarza pochodzącego z nizin społecznych.
Postać w porównaniu do innych medyków pragnie pomagać ubogim i leczyć ich za darmo. W stolicy nikt go niestety nie chce zrozumieć i ma niewystarczającą ilość pacjentów. Decyduje się wyjechać na prowincję, gdzie dostaje pracę w uzdrowisku. Tam też chce pomagać najbiedniejszym, w związku z czym rozpoczyna konflikt z władzami ośrodka. Kolejną pracę udaje mu si ę otrzymać na Śląsku, gdzie oddaje się leczeniu górników. Odmawia sobie osobistego szczęścia i związku z ukochaną Joanną Podborską. Decyduje się bez reszty oddać się swojemu zajęciu.
Ludzie bezdomni to powieść, która prezentuje zarówno wizerunek człowieka wiernego ideałom, jak i obraz rodzimego społeczeństwa z przełomu XIX i XX wieku. Traktuje o dysproporcjach społecznych i biedzie. Opisuje zarówno nędzarzy, jak i dobrze postawionych osób. Porusza też wątki polityczne.
Tytuł “Ludzie bezdomni“ jest niejednoznaczny, komunikujący główne wątki dzieła. Bezdomność przybiera niemało obliczy, począwszy od literalnego, który widać w charakterystyce warszawskiej biedoty czy najuboższych obywateli stolicy Francji, a kończąc na przenośnym znaczeniu.