Inwestowanie jest zasadniczym składnikiem wzrostu i boomu gospodarczego, jest także zasadniczą metodą powiększania kapitału. Proces inwestowania w ogromnej liczbie przypadków przedsiębiorstw ma charakter ciągły, a jego celem jest maksymalizacja przepływów gotówkowych brutto i w konsekwencji zysku. Decyzje majątkowe mogą dotyczyć aktywów materialnych, takich jak ziemia czy środki stabilne, aktywów prawnych, jak licencje czy znaki handlowe, lub również aktywów inwestycyjnych, na przykład. papierów wartościowych. Od trafności tych wyborów zależy przyszła konkurencyjność przedsiębiorstwa/spółki na rynku , a ponadto jego zdolność do generowania dochodów. Wynikiem wyborów odnoszących się do aktywów materialnych i ustawowych są inwestycje rzeczowe, a dotyczących aktywów majątkowych – inwestycje kapitałowe oraz terminal pos.
Inwestycje rzeczowe można charakteryzować w różny metodę. Pomocna może być tu klasyfikacja rodzajowa:
– inwestycje odtworzeniowe (restauracyjne) – zastępowanie zużytych urządzeń nowymi, zwykle ryzyko im towarzyszące nie jest duże, a ich celem jest przede wszystkim zapobieganie wzrostowi kosztów, związanych z procesem starzenia się majątku;
– inwestycje modernizacje – ich celem jest modernizacja majątku i zmniejszenie kosztów wytwarzania; zwykle realizowane razem z inwestycjami odtworzeniowymi;
– inwestycje innowacyjne – związane z modyfikacją wytwarzanych dotychczas produktów;
– inwestycje rozwojowe – ich celem może być albo zwiększanie szeroko rozumianego potencjału produkcyjnego przedsiębiorstwa, albo wprowadzenie do produkcji i na rynek nowych wyrobów;
– inwestycje strategiczne – związane zwykle z obroną lub umocnieniem pozycji na rynku;
– inwestycje dotyczące sfery socjalnej przedsiębiorstwa;
– inwestycje w szeroko pojęty interes publiczny – ich celem jest poprawa image przedsiębiorstwa w otoczeniu (wydatki na rozwój kultury lub ochronę zdrowia) lub też konieczność ich realizacji może wynikać z przepisów prawnych np. ochrona środowiska.
Istotą inwestycji kapitałowych jednak jest inwestowanie środków pieniężnych bez ich konwersji na bardzo dobra rzeczowe. Zalicza się do nich zakup dewiz czy lokowanie nadwyżek kapitałowych na rachunkach bankowych, niemniej jednak głównie inwestowanie w papiery wartościowe. Papier praktyczny jest to instrument finansowy, który potwierdza zakupienie prawa do współwłasności przedsiębiorstwa/spółki, udzielenie kredytu rządowi, bądź organizacji gospodarczej albo dostanie prawa do otrzymania później pewnej wartości w postaci instrumentu finansowego albo aktywu rzeczowego.