Do niedawna serwatka była ubocznym, ciekłym produktem powstającym po wyodrębnieniu białek kazeinowych. Jej płynna forma zawiera niestety niewiele białka, bo tylko mniej więcej 2%. Aby je wyodrębnić bez konieczności stosowania wysokich temperatur (zniekształcają nieodwracalnie strukturę białka, obniżając jego przyswajalność), stosowane są specjalne porowate membrany (możemy sobie wyobrazić je jako sita) w procesach mikro- i ultrafiltracji membranowej. W tej technologii z cieczy separowane są cząsteczki białka. W tym przypadku odżywki – proteiny serwatkowe wyodrębniane są z płynnej serwatki Jeśli białka serwatkowe wyodrębniamy z mleka za radą sit o różnej porowatości (procesy mikro- i ultrafiltracji), koncentrat (WPC) będzie uzyskiwany przy użyciu tych z największymi otworami. Do produkcji izolatu (WPI) stosuje się sita z otworami o mniejszej średnicy, dzięki czemu przedostaje się do niego mniej ,zanieczyszczeń” w postaci zbędnego tłuszczu czy cukru mlecznego (laktozy). Dzięki temu izolat (WPI) będzie szybciej przyswajali niż koncentrat (WPC). Hydrolizat natomiast to białko ,dfcięte” na krótkie peptydy i aminokwasy przy udziale specjalnych enzymów, dzięki czemu jest jeszcze szybciej przyswajalny Pozytywną cechą białek serwatkowych jest wysoka zawartość aminokwasów BCAA