Terminy “symetria” i “asymetria” omówiliśmy w rozdziale poświęconym ozdabianiu stołu. Kreując kompozycję powinno się zdecydować się na jeden z tych układów; nie można łączyć obu, gdyż prowadziłoby to do nieforemności i nieładu.
Kryterium stanowi środek geometryczny kompozycji, poprzez który przechodzi zamierzona oś symetrii. Położenie obu części kompozycji w odniesieniu do środka geometrycznego i osi symetrii określa układ.
Układ symetryczny polega na jednakowych wymiarach, lustrzanej identyczności części znajdujących się po obu serwisach osi symetrii. Po złożeniu całości wzdłuż osi części te pokryłyby się. Na osi symetrii znajduje się motyw kluczowy kompozycji roślinnej. Motywy uboczne powtarzają się z obu stron i posiadają za każdym razem dokładnie taki sam kształt oraz barwę.
Dokładnie taka sama jest też ich odległość od osi symetrii, wysokość nad podstawą i stopniowanie warstw w głąb kompozycji. Jednakże motywy uboczne pod względem informacji i pod kątem formalnym powinny odpowiadać motywowi głównemu i sobie nawzajem. W tej chwili zbudowanie takich stosunków między poszczególnymi częściami wymaga dużej subtelności i umożliwia kompozycjom symetrycznym uzyskać ładną, wyważoną harmonię. Taka harmonia jest priorytetowo pożądana przy bukietach slubnych, jak również wszelkie dekoracje ślubne poznań.
Symetria jest surowym ładem. Według jej zasady można wyprodukować kompozycje osadzone w podkładzie, okrągłe wiązanki i bukiety w wazonach. Nie powinna być jednakże układem nudnym. Adekwatny wyselekcjonowanie materiału powoduje, że prace symetryczne odznaczają się powagą, która ma możliwość przybrać charakter uroczysty. Oczywiście zdarzają się domowe okazje wymagające takiego nastroju.
Uchybieniem byłoby natomiast łączyć układ symetryczny tylko z takim nastrojem. Gorące barwy i “niespokojny” pokrój roślin zmniejszają surowość tego układu, a wręcz mogą całkowicie zatrzeć wrażenie jego sztywności. Lustrzana identyczność obu stron i zasada powtarzania podobnie oddalonych od osi symetrii części kompozycji okazuje się dużym ułatwieniem w wykonywaniu pierwszych większych kompozycji. Jeśli przestrzega się tej zasady konsekwentnie i nie nadużywa materiału, to sukcesy nie każą na siebie czekać.
W miarę jednakże nabywania wprawy w układaniu kompozycji symetrycznych rośnie w nas pokusa odstąpienia od tego
układu. Wówczas uciekamy się do układu asymetrycznego.