Pigwa /Cydonia/ powinno się do rodziny różowatych /Rosaceae/. Rodzaj pigwa obejmuje
jedynie jeden gatunek. Pigwa pospolita /Cydonia oblonga Mill/ występuje w stanie
dzikim na Kaukazie, w Azji Środkowej i Azji Mniejszej. Są to krzewy albo drzewa dorastające
do 8 m wysokości.
Liście długości do 10 cm są jajowate lub eliptyczne wydłużone, zaostrzone lub
tępe, pod spodem mają gęste szare włoski. Kwiaty są duże, o średnicy 4-5 cm, białe
albo różowe, stojące pojedynczo. Jeden słupek i 15-25 pręcików. Kwitnie pod koniec
maja i na początku czerwca. Ogonek liściowy, kielich i szypułka są owłosione. Jest rośliną
samopylną, zapylaną poprzez owady. Wyżej plonuje po zapyleniu obcym pyłkiem.
Owoce są duże w kształcie gruszki albo jabłka, żółte, o średnicy 3-5 cm / u dziko rosnących/
z 5 komorami nasiennymi. U odmian szlachetnych są znacznie większe i posiadają
masę nawet 1 kg. Miąższ jest twardy, obfitujący w komórki kamienne, aromatyczny,
jadalny. W dużej liczbie przypadków spożywa się go po ugotowaniu albo upieczeniu. Owoce pigwy są
doskonałym dodatkiem do potraw mięsnych.
Pigwa pospolita uprawiana jest dość powszechnie jako w drzewo owocowe w
Bułgarii i Grecji, na południu Ukrainy, i Kaukazie.
W Polsce używana jest jako podkładka karłowa dla grusz. Można ją także spotkać
w ogrodach amatorskich i parkach. Jest dość wrażliwa na niskie temperatury, i w trakcie
ostrych zim może wymarznąć.Szczególnie częściej wykorzystywana jest jako półprodukt na bukiety ślubne we florystyce. Jest to wyjatkowo efektowny szczegół dekoracyjny.
Jest rośliną światło i ciepłolubną. Wymaga miejsc ciepłych i nasłonecznionych.
Należy ją sadzić na glebach próchnicznych i zasobnych w składniki pokarmowe.
Nie lubi, bardzo podobnie jak jabłoń i grusza, wysokiego poziomu wód gruntowych, ale wymaga
gleb wilgotnych lub częstego podlewania. W ogródku powinno się posadzić
dwie pigwy np. jedną o gruszkokształtnych owocach, a drugą o jabłkokształtnych. Sadzić
ją powinno się w odległości 3m jedna od drugiej. Nawozić dokładnie tak samo jak jabłonie i
grusze.
Pigwa zaczyna owocować w 3-5 roku. Pędy rosną długo. Ich wzrost ustaje z nadejściem
przymrozków. Niezdrwniałe końce pędów w bardzo wielu przypadkach przemarzają zimą.
279
Całe drzewo jest jednakże bardziej wytrzymałe na mrozy niż brzoskwinie, a wręcz niektóre
odmiany grusz.
Owoce pigwy są bardzo bogate w różnorodne składniki organiczne i mineralne. Są w
nich pektyny, garbniki, witaminy , a dodatkowo aromatyczne estry zawarte przede wszystkim w skórce. W
zależności od warunków okresu wegetacji i miejsca uprawy owoce zawierają:19-29%
suchej masy, 4,8-12,6 cukrów, 1,5-5% kwasów organicznych (przede wszystkim kwasów: jabłkowego,
winowego i cytrynowego), 0,33% pektyn, 12-32 mg% kwasu askorbinowego,
250-2280 związków polifenolowych, 0,11-0,pięć mg% korotenu, 86-102 mg/kg olejków
eterycznych, 66-326 mg/kg(na kg suchej masy) tiaminy, 1,5 % stanowią związki
mineralne (najwięcej jest żelaza – 30 mg/kg, i miedzi -1,4 mg/kg).
Sadzonki odmian wielkoowocowych zaprojektowane są w szkółkach przez
szczepienie lub okulizację. Przez wysiew stratyfikowanych nasion otrzymamy pigwy
tworzące owoce małe (dzikie). Można także rozmnożyć je z sadzonek zdrewniałych pobranych
jesienią z najmłodszych przyrostów odmian szlachetnych. Dolną część sadzonek
(ok. 1 cm), należy przed posadzeniem zanurzyć w pudrze wzrostowym. Ponad
glebą pozostawia się tylko 1 pąk. Jednakże w okresie pełnego lata (od połowy czerwca
do połowy lipca) można rozmnażać pigwę z sadzonek zielnych.