Terminy “symetria” i “asymetria” omówiliśmy w rozdziale poświęconym ozdabianiu stołu. Budując kompozycję powinno się zdecydować się na jeden z tych układów; nie można łączyć obu, gdyż prowadziłoby to do nieforemności i nieładu.
Kryterium stanowi środek geometryczny kompozycji, poprzez który przechodzi zamierzona oś symetrii. Położenie obu części kompozycji w stosunku do środka geometrycznego i osi symetrii określa układ.
Układ symetryczny polega na jednakowych wymiarach, lustrzanej identyczności części znajdujących się po obu serwisach osi symetrii. Po złożeniu całości wzdłuż osi części te pokryłyby się. Na osi symetrii znajduje się motyw zasadniczy kompozycji roślinnej. Motywy uboczne powtarzają się z obu stron i mają w każdej sytuacji podobny kształt oraz dodatkowo barwę.
Jednakowa jest także ich odległość od osi symetrii, wysokość nad podstawą i stopniowanie warstw w głąb kompozycji. Natomiast motywy uboczne pod względem informacji i pod kątem formalnym powinny odpowiadać motywowi głównemu i sobie nawzajem. Właśnie stworzenie takich stosunków między poszczególnymi częściami wymaga dużej subtelności i umożliwia kompozycjom symetrycznym uzyskać elegancką, wyważoną harmonię. Taka harmonia jest zwłaszcza pożądana przy bukietach slubnych, jak również wszelkie dekoracje ślubne poznań.
Symetria jest surowym ładem. Według jej zasady można wyprodukować kompozycje osadzone w podkładzie, okrągłe wiązanki i bukiety w wazonach. Nie powinna być jednakże układem nudnym. Stosowny dobieranie materiału powoduje, że prace symetryczne wyróżniają się powagą, która ma możliwość przybrać charakter uroczysty. Bez wątpienia zdarzają się domowe okazje wymagające takiego nastroju.
Uchybieniem byłoby natomiast łączyć układ symetryczny wyłącznie z takim nastrojem. Gorące barwy i “niespokojny” pokrój roślin zmniejszają surowość tego układu, a dosłownie mogą zupełnie zatrzeć złudzenie jego sztywności. Lustrzana identyczność obu stron i zasada powtarzania tak samo oddalonych od osi symetrii części kompozycji okazuje się dużym ułatwieniem w wykonywaniu pierwszych większych kompozycji. Jeżeli już przestrzega się tej zasady konsekwentnie i nie nadużywa materiału, to sukcesy nie każą na siebie czekać.
W miarę jednakże nabywania wprawy w układaniu kompozycji symetrycznych rośnie w nas pokusa odstąpienia od tego
układu. Wówczas uciekamy się do układu asymetrycznego.