Unormowanie konkursów na aplikacje prawnicze w formie testu było jedną z czynności przeprowadzonych w celu otwarcia drogi do zawodów prawniczych dla szerokiego grona ludzi pragnących wykonywać zawód adwokata czy sędziego.
Uprzednie regulacje pozostawiały kwestię przyjęć na programy samorządom zawodowym poszczególnych firmie. Sytuacja taka spotykała się ze sprzeciwem osób, którym nie informacje było uzyskać się na aplikacje. Zarzucały one korporacjom, że kluczowym kryterium przyjęć na programy są koneksje rodzinne, a nie merytoryczne przygotowanie kandydata.
Konieczne było wypracowanie takiego modelu egzaminu na aplikacje, który byłby w bardzo wysokim stopniu obiektywny. W gronie wielu propozycji zwyciężyła w końcu obowiązująca do dzisiaj forma egzaminu: testy na aplikacje.
Egzamin w obecnej postaci, tj. testy na aplikacje, również jest krytykowany. Wielu podnosi, że nie testuje tak de fakto wiedzy, i że testów można nauczyć się na pamięć, a praca prawnika nie ma przecież polegać jedynie na znajomości na pamięć jakiejś ilości przepisów, ale na umiejętnym ich stosowaniu w praktyce.
Mimo zgłaszanych uwag, testy na aplikacje mimo wszystko zdają się najbardziej obiektywnym sposobem selekcji kandydatów na przyszłych radców prawnych czy adwokatów.