Z zanieczyszczenie atmosfery wiąże się wiele niekorzystnych zjawisk, jak np zjawisko dziura ozonowa. W stratosferze atmosfery Globu dochodzi do ubytku ozon. 1-szy raz to niekorzystne zjawisko zauważono w roku 1985 nad Antarktydą. Przyczyną obniżania się stężenia ozonu w stratosferze są freony. Są to związki chemiczne, które pod wpływem promieniowania ultrafioletowego rozkładają się na węgiel, fluor oraz chlor. Chlor wchodzi następnie w reakcję z ozonem. W ten sposób powstają tlenki , a oprócz tego tlen. Tlenki chloru łączą się w dwutlenki chloru i uwalniają pojedyncze atomy chloru. I to właśnie one rozbijają cząsteczki ozon, prowadząc do powstawania dziura ozonowa. Zjawisko to jest o tyle groźne, że ozon odpowiada za pochłanianie promieniowania ultrafioletowego, które dociera do Globu. Jest ono groźne dla życia organizmów żywych. A więc dziura ozonowa może prowadzić do poparzeń skóry, a też do przekształceń w materiale genetycznym, powodując nowotwory (m.in. czerniak). Promieniowanie ultrafioletowe jest co więcej groźne dla oczu. Może skutkować m.in. zaćmą. A przy tym zanikanie ozonu, czyli powstawanie dziura ozonowa prowadzi do zmian klimatycznych.