Podjęcie każdej decyzji inwestycyjnej powinien poprzedzić rachunek opłacalności planowanej inwestycji. Wybrane metody oceny opłacalności przedsięwzięć majątkowych, które zostaną niżej zaprezentowane, mogą być użyte do oceny każdego projektu, bez względu na to, czy ma on charakter inwestycji rzeczowej, czy kapitałowej. Każda inwestycja generuje później określone wpływy gotówkowe i terminal pos, które po potrąceniu wydatków na ich uzyskanie, przynoszą inwestorowi w kolejnych okresach funkcjonowania projektu wpływy pieniężne brutto (CF – cash-flow). Wartość przepływów pieniężnych brutto stanowi bazę rachunku opłacalności przedsięwzięć inwestycyjnych. Jest ona nieodzowna i tylko właściwa przy obliczaniu tempa pomnażania zainwestowanego kapitału. Wielkość tę można obliczyć używając projekty z rachunkowości. Jest to różnica między przychodami ze sprzedaży, a kosztami jej uzyskania bez amortyzacji, , a dodatkowo podatkiem dochodowym od zysku brutto. Przeciwnie mówiąc jest to dochód gotówki księgowy netto plus amortyzacja.
Metody stosowane w ocenie przedsięwzięć inwestycyjnych dzielą się na dwie główne grupy: metody opierające się na zdyskontowanych wpływach i metody nie wykorzystujące dyskonta. W metodach analizy inwestycji należących do pierwszej grupy znajduje wykorzystanie teraźniejsza wartość wpływów, przy czym wpływy są to przychody ze sprzedaży towarów otrzymanych z nowego obiektu pomniejszone o nakłady na ich wytworzenie. Wpływy nie obejmują amortyzacj. Grupa pierwsza obejmuje koncepcje wewnętrznej stopy zwrotu (IRR) i teraźniejszej wartości brutto (NPV). W drugiej grupie metod analizy projektów finansowych stosuje się okres zwrotu nakładów (PB). Do tej grupy należy również metoda oparta na uwzględnieniu zysku obliczonego w zgodzie z zasadami obowiązującymi w rachunkowości.