Słowo psychoterapia pochodzi z języka greckiego. Jest to połączenie dwóch słów: psyche, które oznacza słowo dusza, oraz therapein, czyli leczyć. W wolnym tłumaczeniu zatem jest to proces leczenia duszy. W praktyce psychoterapia jest rozmową z osobą, która próbuje wysłuchać, pocieszyć i pomóc. Często znajduje ona swoje zastosowanie w procesie walczenia z uzależnieniami, na przykład od pracy czy od hazardu. Pomaga ona w zakresie uzależnienia psychicznego osoby. Poza elementem uzależnień psychoterapia zajmuje się między innymi obszarami bezsenności, nieśmiałości czy stresem. W zależności od czasu trwania terapii, możemy ją podzielić na krótko- bądź długotrwałą. Okres trwania zależy ściśle od rodzaju i natury problemu z jakim boryka się osoba leczona. Jeżeli problem jest natury głębokiej i wiąże się w bardziej długotrwałymi urazami, czas terapii się wydłuża. Jeżeli bierzemy pod uwagę liczbę osób uczestniczących w sesji, terapie można podzielić na indywidualną, grupową, kompleksową i rodzinną. Psychoterapia indywidualna jest to spotkanie jednej osoby z psychoterapeutą. To najdłużej i najczęściej stosowany rodzaj terapii. Podczas spotkań kładziony jest nacisk na poczucie komfortu osoby leczonej, ponieważ sprzyja to szczerym odpowiedziom oraz dokładnemu określeniu problemu. Psychoterapia grupowa przeprowadzana jest przy uczestnictwie więcej niż jednego uczestnika oraz jednego bądź dwóch psychoterapeutów. W przypadku tego rodzaju psychoterapii mamy do czynienia ze zjawiskiem “zwierciadła społecznego”. Osoba uczestnicząca w terapii widzi reakcje innych osób uczestniczących w spotkaniu, jest w stanie dostrzec aprobatę bądź potępienie jego zachowań czy wypowiedzi. Terapia jednak odbywa się w przyjemnej atmosferze a osoby uczestniczące cechują się tolerancją i wyrozumiałością.