Na charakter naszej twórczości głębokie piętno wywarła spełniona apokalipsa II wojny światowej. Po skończeniu akcji zbrojnych nawet najlepsi poeci przez długi czas zajmowali się poszukiwaniem odpowiedniego języka, który mógłby im pozwolić opowiadać o pozbawionych człowieczeństwa. Chcieli wyselekcjonować z morza wydarzeń te najbardziej reprezentatywne i przedstawić je na przykład literaturze faktu.
Próbą zmierzenia się z problemem nieludzkich czasów jest książka “Kamienie na szaniec” Kamińskiego. Autor zaprezentował w niemałej mierze fakty, albowiem samodzielnie uczestniczył w konspiracyjnym życiu i bezpośrednich konfrontacjach z Niemcami. Dzieło prezentuje postępowanie młodzieży w sytuacji walki z nieprzyjacielem i niewoli. Ze szczegółami opowiada jak odbywały się akcje ruchu oporu. Młodzi ludzie w zaistniałej sytuacji musieli bezzwłocznie wydorośleć i przekształcić niedojrzałe uciechy na niebezpieczną walkę. Pokazuje miedzy innymi wykonana przy udziale młodych akcję pod Arsenałem. Tadeusz Kamiński przywodzi także motyw powstania aby mówić o potyczkach, jakie rozegrały się w okupowanej Warszawie podczas II wojny światowej.
“Kamienie na szaniec“ to nie tylko zapis o zmaganiach mieszkańców Warszawy z Niemcami. To również zapis o dorastaniu, o patriotyzmie. Kolejne generacje, poznając tę powieść mogło oprzeć się na postawach Alka, Rudego i Zośki, którzy swoje życie oddali dla wolności Polski. To książka o nadzwyczajnychwartościowych poświecenia, o postaciach, którzy wiedzą jak pięknie żyć i wznieść się ponad innych.