Moda damska

Cegiełka został “odkryty” za pośrednictwem Adama Wiedemanna, dzięki któremu wszedł w orbitę “Twórczości”. Wiedemann nie owszem był w jury konkursu im. Czycza, aliści oraz udostępnił zabawną tudzież entuzjastyczną opinię, jaka figuruje na okładce “Sandacza w bursztynie”: Osoby, których nie lubię, mówią, iż opowiadania Piotra Cegiełki są nudne. Owszem, są nudne, jednakowoż lecz gwoli tych, którzy nudzą się nawet w sukienki wieczorowe wannie. Trzeba po tej stronie odkąd razu przywołać fakt, że tylko nudę wynikającą spośród opisywania “banalnych” wydarzeń pozbawionych puenty, zarzucano… autorowi opinii z okładki. Cegiełka jest dlatego że nie na odwrót odkryciem, jednakże również literackim satelitą Wiedemanna tudzież z trudem się dziwić, że tych dwóch ściśle mówiąc porządnie się rozumie. Różnica pomiędzy tymi autorami leży prawdopodobnie w rodzajach występującej obok nich obuwie intertekstualności – u Wiedemanna (jak np. w opowiadaniu Pudel) kontekst pośrodku tekstem wzorcem i właściwym opowiadaniem autorskim są wybitnie zawoalowane, inny jest też repertuar przekształceń, jakim literat poddaje literacki wzorzec. Przykładowo – w prozie Piotra Cegiełki kopertówka nie ma w istocie charakterystycznego dla twórczości Wiedemanna samplowania.
Także gama tradycji literackiej wykorzystanej za sprawą Cegiełkę jest pozostały – do głębi połączony z takimi zjawiskami literackimi kiedy proza F. Kafki, S. Becketa czy A. Camusa.

Tags: , , ,

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.