Określenie “polska egzamin kompozytorska” spopularyzowane zostało na początku lat sześćdziesiątych XX wieku przede wszystkim z wykorzystaniem muzyczną krytykę niemiecką. Ten czas powstał, żeby określić charakterystyczny bieg polskiej muzyki, w której podstawą kształtowania utworu muzycznego jest barwa dźwięku. Narodziny “polskiej szkoły sukienki wieczorowe kompozytorskiej” żelazny się możliwe wskutek odwilży politycznej po śmierci Stalina, która w Polsce doprowadziła aż do politycznego przesilenia w 1956 roku. Wówczas to zostały odrzucone wszelkie dogmaty socjalistyczne, również w przestrzeni kultury. Niebagatelne znaczenie gwoli powstania “polskiej szkoły kompozytorskiej” miało także wyznaczenie do życia w październiku 1956 roku międzynarodowego festiwalu muzyki współczesnej “WARSZAWSKA JESIEŃ”. Estrada festiwalu “WARSZAWSKA JESIEŃ” stała się miejscem pierwszych w Polsce prezentacji utworów, tworzących norma współczesności (ze ŚWIĘTEM WIOSNY Igora Strawińskiego na czele). Stała się dama i manifestacją nowych tendencji estetycznych w polskiej muzyce. Dotyczyły one na początku przede wszystkim zastosowania techniki dodekafonicznej, następnie sięgnięcia po technikę, nazwaną w Polsce sonorystyczną, opartą na torebki prymacie barwy dźwięku ponad wszystkimi innymi parametrami kompozycji. Renesans przeżywały duże formy muzyczne, kontynuowano też zasady tradycyjne oraz poszukiwano syntezy różnych stylów. Wśród kompozytorów, którzy osiągnęli światową sławę znaleźli się: Grażyna Bacewicz, Witold Lutosławski, Kazimierz Serocki, Tadeusz Baird, Krzysztof Penderecki, Wojciech Kilar tudzież Henryk Mikołaj Górecki. Grażyna Bacewicz jak świetna skrzypaczka skomponowała masa utworów obuwie charakteryzujących się znaczącą rolą skrzypiec – przede wszystkim koncerty oraz kwartety smyczkowe. Jest autorką 4 symfonii tudzież wielu utworów na orkiestrę smyczkową.