Nauczyciel polskiego na początku roku szkolnego w klasie maturalnej powinien pokazać uczniom listę (prace maturalne). Z listy zaprezentowanych prezentacji maturalnych uczeń klasy maturalnej decyduje się na jeden i formułuje strategię jego sporządzenia, który przekazuje do zaaprobowania nauczycielowi. Jeżeli na liście nie ma tematu odpowiadającego uczniowi klasy maturalnej, zachodzi szansa wymyślenia swojego tematu przed zostanie udostępniona szkolna lista tematów. Wówczas prezentacja maturalna powinna mieć związek z literaturą.
W trakcie wyboru tematu zdający musi się kierować nie tylko poziomem zdobytej wiedzy z języka ojczystego, ale głównie swoimi zamiłowaniami. Należy mieć na uwadze, że prace maturalne nie kontrolują tylko zagadnień książkowych, ale pozwalają pokazać zdolność dojrzałego argumentowania.
Niemało prezentacji ma charakter ogólny i zostawia swobodę w metodzie realizacji. Kluczowe jest by praca była zgodna z posiadaną wiedzą nie tyko z zakresu polonistyki (np. maturzysta pasjonujący się wiekiem XX powinien zdecydować się na prezentację opartą na książkach z tego okresu, ktoś o zdolnościach plastycznych może zdecydować się na temat odnoszący się do malarstwa, zaś kibice mogliby pisać o komentarzach sportowych). Przy doprecyzowywaniu tematu pracy maturalnej należy przejrzyście nazwać jego zasięg, a także bibliografię, na których będzie się on opierać literatura i film.
Przy wyborze, trzeba zwrócić uwagę na słowa – klucze ustalonej prezentacji maturalnej uwypuklające cel prezentacji np. rola danego motywu literackiego. Są to określenia, które wyraźnie ukierunkowują pracę. Poza tym, trzeba pomyśleć o doborze tematu pod kątem wiedzy z epok literackich, dzieł wyselekcjonowanych poetów, a także proponowanych motywów książkowych.