Największa dziura na Ziemi

Z zanieczyszczenie atmosfery wiąże się wiele niekorzystnych zjawisk, jak przykładowo zjawisko dziura ozonowa. W stratosferze atmosfery Ziemi dochodzi do ubytku ozon. Pierwszy raz to niekorzystne zjawisko zauważono w roku 1985 nad Antarktydą. Przyczyną obniżania się stężenia ozonu w stratosferze są freony. Są to związki chemiczne, które pod wpływem promieniowania ultrafioletowego rozkładają się na węgiel, fluor , a ponadto chlor. Chlor wchodzi następnie w reakcję z ozonem. W ten sposób powstają tlenki , a dodatkowo tlen. Tlenki chloru łączą się w dwutlenki chloru i uwalniają pojedyncze atomy chloru. I to właśnie one rozbijają cząsteczki ozon, prowadząc do powstawania dziura ozonowa. Zjawisko to jest o tyle groźne, że ozon odpowiada za pochłanianie promieniowania ultrafioletowego, które dociera do Ziemi. Jest ono groźne dla życia organizmów żywych. A więc dziura ozonowa może prowadzić do poparzeń skóry,  a też do zmian w materiale genetycznym, powodując nowotwory (m.in. czerniak). Promieniowanie ultrafioletowe jest ponadto groźne dla oczu. Ma możliwość skutkować m.in. zaćmą. Przy tym zanikanie ozonu, czyli tworzenie dziura ozonowa prowadzi do przemian klimatycznych.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.