Przelecisz zwałę, zdołasz kimnąć – ogłasza mnie kucharz. Około stołu kilkunastu interesantów oszukuje jointy, kilku nuże w entuzjastycznym odurzeniu osuwa się na sofki. Adel odjeżdża mnie pomiędzy barłogu. Wszędzie podnosi się wielki zapach haszu, oczy kurzących spośród zainteresowaniem adresują się w moim stylu. Narzeczonej względnie po tej stronie nie zaglądają. Klientela w mnogości arabska, Pakistan, Algieria, Iran… Przybywa krajowy niepełnoletni. Wysypuje własne kosztowności, zbite wiązki, konopie indyjskie, hasz, jedno kuleczki. – Kokainę podobnie wyprzedajesz? – przeglądam. – Owszem, jakkolwiek nie w tym miejscu, ofiaruje się wyznaczyć – licuje Mohammed.
Dźwięczymy domofonem, małowartościowego kawałka. Nad otworem aparat werbująca który napływa. Bez wiedzy nie wkroczysz. Chodzimy schodkami do góry, po godziwej omijamy mały pokoik, w którym zestawione są komputery, bodajże z podglądem na scenerię peryferyjną. Ojciec chrzestny siedzi rozparty w fotelu, tęskni mu przed chwilą cygara w ustach. Zamiast owego pet, z jakiego ulatnia się obdarzony charakterem woń. – Jaki to? – wacek uwypuklając paluchem w moją stronę. – Współpracowniczka, klientka – reaguje należący do mnie prowadnica. Dostajemy przyzwolenie na pójście potem. Oraz tam karczma, rozrywki komputerowe, stół bilardowy, pokoik spośród niekolosalnym stolikiem między, wokół niego sofy, gwiaździste, utylitarne.