Obecnie wykonywanie zawodu nie jest musem, wykonuje pracę ten, kto chce pracować i zarabiać na swoje wydatki oraz życie i nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Aczkolwiek w okresie stosunkowo pokaźnego deficytu pracy, fakt posiadania zatrudnienia, jest artykułem na wagę złota. Zgodnie z prawem zatrudnienie, jest równoznaczne z obowiązkiem podpisania umowy, której gatunków wydziela się dość wiele: umowa na okres wstępny, na czas dokonania umówionej pracy, na czas okonkretny, na zastępstwo, na czas nieokreślony, a także pozorna umowa o pracę. Ostatnia z wymienionych kategorii, nie jest wcale pomniejszym zjawiskiem. Pozorna umowa o pracę, zazwyczaj zakłada stworzone fikcyjnego etatu dla osoby, której pomomo niewykonywania obowiązku pracy, przysługują wszystkie przywileje i należności od ZUS. Umowa taka zawierana jest zgodnie z formalnymi wytycznymi, ale w rzeczywistości nie jest i nie będzie nigdy świadczona. Osoba zatrudniona nie przychodzi do pracy, nie realizuje żadnych zadań i zazwyczaj nie dostaje realnej wypłaty. Pomimo tego na jej rzecz odprowadzane są wszystkie obowiązujące w naszym kraju opłaty. Statystyki pokazują, że pozorna umowa o pracę, najczęściej tworzona jest w sytuacji tworzenia fikcyjnego etatu dla kobiet w ciąży, którym w tej sytuacji, należy się przywilej używania świadczeń chorobowych i macierzyńskich. W tym przypadku ZUS zawsze ma dużo wątpliwości i często te okoliczności sprawdza. W przypadku, gdy w trakcie procedury, zostaje stwierdzone, iż zawarta została pozorna umowa o pracę, to może to prowadzić do wydania przez ZUS wyroku o nieważności aktu, a pozornemu pracownikowi nie należą się świadczenia przewidziane w przepisach o ubezpieczeniach. W świetle prawa pozorna umowa o pracę w celu osiągnięcia określonych korzyści jest absolutnie nieważna i traktowana jako niezgodna z zasadami współżycia społecznego.