Określenie “polska szkoła kompozytorska” spopularyzowane zostało na początku lat sześćdziesiątych XX wieku przede wszystkim za pomocą muzyczną krytykę niemiecką. Ten czas powstał, tak aby określić swoisty kierunek polskiej muzyki, w której podstawą kształtowania utworu muzycznego jest zabarwienie dźwięku. Narodziny “polskiej szkoły wieczorowe sukienki kompozytorskiej” nieugięty się możliwe przez wzgląd odwilży politycznej po śmierci Stalina, która w Polsce doprowadziła aż do politycznego przesilenia w 1956 roku. Wówczas to zostały odrzucone wszelkie dogmaty socjalistyczne, dodatkowo w przestrzeni kultury. Niebagatelne doniosłość dla powstania “polskiej szkoły kompozytorskiej” miało też powołanie do życia w październiku 1956 roku międzynarodowego festiwalu muzyki współczesnej “WARSZAWSKA JESIEŃ”. Estrada festiwalu “WARSZAWSKA JESIEŃ” stała się miejscem pierwszych w Polsce prezentacji utworów, tworzących artykuł wiary współczesności (ze ŚWIĘTEM WIOSNY Igora Strawińskiego na czele). Stała się ona także manifestacją nowych tendencji estetycznych w polskiej muzyce. Dotyczyły one na początku przede wszystkim zastosowania techniki dodekafonicznej, po pewnym czasie sięgnięcia po technikę, nazwaną w Polsce sonorystyczną, opartą na totebka prymacie barwy dźwięku powyżej wszystkimi innymi parametrami kompozycji. Renesans przeżywały duże formy muzyczne, kontynuowano także zasady tradycyjne zaś poszukiwano syntezy różnych stylów. Wśród kompozytorów, którzy osiągnęli światową sławę znaleźli się: Grażyna Bacewicz, Witold Lutosławski, Kazimierz Serocki, Tadeusz Baird, Krzysztof Penderecki, Wojciech Kilar i Henryk Mikołaj Górecki. Grażyna Bacewicz w charakterze świetna skrzypaczka skomponowała wiele utworów damskie buty charakteryzujących się znaczącą rolą skrzypiec – przede wszystkim koncerty oraz kwartety smyczkowe. Jest autorką 4 symfonii tudzież wielu utworów na orkiestrę smyczkową.