Jedną z chętnie cytowanych książek, które występują w kanonie szkolnym jest “Dżuma” Camusa. To opowieść o szerzącej się chorobie, jaka rozprzestrzeniła się w Oranie. Albert Camus przedstawia reakcje mieszkańców na to zjawisko. Dżuma może symbolizować chorobę.
Główni bohaterowie utworu w rozmaity sposób odnoszą się do szerzącej się choroby. Niektórzy od początku rozpoczynają walkę z chorobą i nie porzucają jej aż do końca. Pomagają przerażonym mieszkańcom, organizują od nowa życie w algierskim mieście.
Najbardziej trudne zadanie stoi przed służbami medycznymi, którzy, nawet jeśli nie mają środków powstrzymać zarazy, umieją ulżyć potrzebującym w chorobie. Niestetyznajdują się tacy, którzy uznają eksplozję zarazy jako łatwą okazję do zawarcia swej działalności i zwiększenia osobistych dochodów.
Dżuma to lektura – metafora. Pokazuje jakie podejścia każdego dnia wybieramy w obliczu wciąż obecnego zła. Zadaje także pytanie o powód cierpienia i ewentualne sposoby przeciwstawiania się mu. Mimo że od stworzenia dzieła minęło sporo lat, opisywana problematyka ciągle jest nieprzemijalna i wciąż inspiruje odbiorców. Sugeruje, że bakcyl epidemii nigdy nie ginie, a konflikt dobra ze złem rozgrywa się na naszych oczach. To czy będziemy bierni jest zależne tylko od nas samych.