Bogna bawiła się ze swoimi rówieśnikami na skraju wioski. Dwie jej rówieśniczki Milena i Dobrawa i o rok młodsi chłopcy: Bożymir i Gniewomir i ona, która właśnie skończyła dwanaście wiosen bawili się w chowanego na granicy wioski i potężnego lasu. Szukała Milena i Bogna pobiegła głęboko w bór. Nagle wydało jej się, że zabłądziła. Uszła już kawał drogi aż wreszcie las się skończył i zaczęły poryte wąwozami z licznymi grotami skały. Bogna znalazła się niedaleko bardzo niskiego wejścia do jakiejś jaskini w pięknej, zielonej dolinie osłoniętej ze wszystkich stron stromymi, wysokimi skałami. Już miała zawrócić kiedy z groty zaczęła wychodzić a właściwiej byłoby to nazwać wypełzać jakaś zgarbiona postać. Bogna w pierwszej chwili ucieszyła się bo mogła się tego dziwnego osobnika spytać o drogę powrotną do wioski ale aż zamarła z przerażenia kiedy zobaczyła zarośniętą i kudłatą twarz mężczyzny wychodzącego z jaskini. Był on naprawdę potężny. Odziany był jedynie w przerzucony przez lewe ramię i zakrywający krocze kawał skóry jelenia. Biodra i mięsiste pośladki pozostawały gołe. Dziewczynka zauważyła to kiedy wyczołgiwał się z jaskini. Przez chwilkę starała się porównywać jego olbrzymie pośladki ze znanymi jej znacznie mniejszymi rówieśników i starszej młodzieży wioskowej: kliknij